Ze willen Vrouwtje Jas dood hebben!
‘Ze’, dat zijn onbekende mensen, met een ongehoorde boosheid. ´Ze´ vinden dat Vrouwtje Jas zich onverantwoord gedragen heeft. En onverantwoord gedrag moet gecorrigeerd worden, vinden ‘ze’. Dat K-wijf (Vrouwtje Jas dus) is asociaal. Ze zullen haar wel eens even een lesje leren. En één ding is zeker: de dood is een zeer effectieve manier om iemand te corrigeren. De persoon in kwestie zal zich nooit meer misdragen.
Dat dit nou net Vrouwtje Jas moet treffen. Ze doet altijd zo haar best om anderen te begrijpen en in de vreemdste situaties toch vriendelijk te blijven. Natuurlijk gaat er ook wel eens iets mis. In alle eerlijkheid schrijft Vrouwtje Jas dan over haar dommigheden. Ze vindt troost bij het schrijven en soms bij de reactie van lezers.
Wat is er aan de hand?
Vorige week schreef Vrouwtje Jas over haar bezoek aan het woon-zorgcentrum. Dat verliep helemaal niet zoals het hoort. De enthousiaste hond van Vrouwtje Jas begroette iemand die niet van honden houdt en er ontstond paniek. De paniek leidde tot een ongeluk. Vrouwtje Jas voelde zich schuldig, schreef het van zich af en vond troost bij haar lezers. Het verhaal kwam op Facebook terecht. Daar werd het gedeeld en gedeeld. Steeds meer mensen lazen het, steeds meer mensen hadden er een mening over.
Reacties
Aanvankelijk volgde Vrouwtje Jas de reacties nog. Ze las: ‘een ongeluk zit in een klein hoekje’. Maar ook: ‘Vrouwtje Jas en haar hond hebben een onschuldig slachtoffer vermoord’.
Veel reacties zijn langs Vrouwtje Jas heen gegaan; Facebook is groot en berichten vinden een onvolgbare weg. Bovendien ging Vrouwtje Jas de hele zondag op pad. Facebook stond even uit.
Zondagavond, om een uur of elf, ontving Vrouwtje Jas een mail van een vriendelijke dame.
Op een besloten Facebook groep (gerelateerd aan incidenten met bepaalde soorten honden) werd uw blogpost gedeeld met daarbij een vrij pittige toelichting richting vrouwtje jas als zijnde de eigenaar van de hond. Waar het om gaat is dat het mij intrigeert (en irriteert) dat mensen zo eenvoudig via social media beschuldigingen uiten zonder dat ze de waarheid kennen. De beheerder van de Facebook groep heeft op mijn verzoek het bericht zojuist verwijderd.
Ik heb geen ander doel met deze mail dan kenbaar maken dat er nav de blogpost ernstige beschuldigingen ri u worden geuit. En dat niet iedereen deze kunstvorm begrijpt.
Nu is Vrouwtje Jas geen lid van ‘een besloten Facebook groep gerelateerd aan incidenten met bepaalde soorten honden’, dus ze heeft de discussie niet gezien. Ze heeft de bedreigingen niet gezien en er ook geen last van gehad.
Nieuwsgierig
Nieuwsgierig is Vrouwtje Jas wel! Hoe zagen die ernstige beschuldigingen eruit? Is er werkelijk met de dood gedreigd? Even overweegt Vrouwtje Jas om het te vragen aan de dame die de mail stuurde. Maar ach… waarom zou ze? De berichten staan toch niet meer op Facebook. Vrouwtje Jas gaat er van uit dat de gemoederen nu wel bedaard zijn. En dat de emoties in de luwte liggen. Waarom zou ze andermans en haar eigen gemoederen opschudden? Dat komt de rust vast niet ten goede. Irritatie ligt op de loer, daarnaast ligt de angst. Laat ze maar liggen…
Vrouwtje Jas denkt aan de favoriete uitspraak van haar goede vriend Arjan: “Erger u nooit, verwonder u slechts.”
Dat gaat Vrouwtje Jas doen: zich verwonderen.
Met plezier gelezen? Help de schrijver aan meer naamsbekendheid en deel het verhaal op social media. Dat gaat heel eenvoudig met de icoontjes hieronder.
Pingback: Op bezoek in het woon-zorgcentrum | Vrouwtje Jas
Grove scheldpartijen en bedreigingen keur ik zeker niet goed, maar wat is het met honden en hun eigenaren? Als je een foutje maakt in het verkeer waarbij iemand ten val komt, zeker als diegene gewond raakt en al helemaal als ’t een oudere of een kind is, is de algemene opinie kijk uit je doppen, let op mens… in veel gevallen zit er zelfs een boete aan vast. Het is natuurlijk geen doodzonde, maar dat je er schuld aan hebt en dat er eventueel consequenties aan zitten, dat vinden we heel normaal. Maar maak een foutje met je hónd, en de reacties die ik onder ogen kreeg (in de WGW groep en wat je zelf beschrijft bij de maaltijd) waren juist ach, kan gebeuren, voel je voorál niet schuldig, *group hug*. Als ik je wel op de verantwoordelijkheid wijst, en mijn mening deel, dan ben ik de kwade pier. Waarom die dubbele standaard?