“Je ziel huilt”, zegt een bedroefde stem.

Geschrokken gaat ze rechtop zitten. Haar schouders vangen de nachtelijke winterkou. Ze huivert en kijkt om zich heen, maar de duisternis verhindert het zicht. Ze is niet bang, wel bedeesd. Voor de zekerheid knipt ze het nachtlampje aan. Er is niemand in de kamer. Dat wist ze wel. Ze staat op en tilt het gordijn een stukje op. Ver genoeg om in de tuin te kijken en het raam te sluiten. Er is niemand buiten. Het bevestigt haar weten.

Ze vraagt zich niet af waar de stem vandaan komt. Ze weet het wel. Het is de zachtmoedige stem van haar overleden moeder. Het is de wijze stem van haar vaders grootmoeder. Het zijn de stemmen van de mensen die ze nooit gekend heeft. Ze hoort de stemmen van voorgaande generaties. De stem van haar stam. Haar vele moeders spreken; haar gemoederen komen in beweging. De gemoederen willen niet langer bedaard worden.

Rillend kruipt ze weer in bed. Ze sluit haar ogen; tranen trekken in het kussen.

“Ik wil zo graag, maar ik weet niet hoe. Toe, vertel me wat ik doen moet. Hoe kan ik mijn ziel troosten?”

Antwoord krijgt ze niet; dat heeft ze al. Het antwoord ligt besloten in haar roots, in haar DNA, in datgene wat haar voorouders haar meegegeven hebben: spirit, vuur en vurig verlangen. Maar wat is het? En waar heeft ze het weggestopt?

Hoe moet het nu?

Ze dommelt een beetje in. Slapen lukt niet meer. Tussen slaap en waak denkt ze na over te grote vragen. “Is dit wat het is? Hoe moet het verder met mijn werk?  Wat wil ik met mijn leven? Ik ben zo moe, hoe vind ik mijn energie terug? Waar word ik gelukkig van?”

In de dodderige stilte komt het plotseling in haar op: het kooltje.

Weer zit ze rechtop in bed. Weer knipt ze het lampje aan. Dit keer met een vredige glimlach. Ze denkt aan de woorden van haar vader: “Het leven draait om kooltjes”. Zelfs op zijn sterfbed had hij het er over. Ach, vadertje toch. Nooit heeft ze begrepen wat hij bedoelde. En nu, op deze koude decemberochtend, denkt ze ineens aan die uitspraak. Op de ochtend dat haar ziel openlijk huilt, hoort ze Hem. Ze trekt een warme trui aan en sluipt de trap af. Op de drempel blijft ze staan. Dit is wat ze gecreëerd heeft. Een huis met een tuin, een auto, een baan, geld, vrienden zonder tijd, een PC met een dubbel scherm en een burn-out.

Onder de burn-out

Ze loopt naar de piano; die is lang niet bespeeld. Ze verlost de klep van rommel en veegt met haar mouw het stof van de kast. Onder het brandhout ligt een kooltje te wachten op wind. Al is het maar een zuchtje. Het instrument strelend gaat ze zitten. Ze zet haar vingers op de toetsen en speelt. Eerst onwennig maar toch: ze speelt. Vanuit haar hart voelt ze warmte opkomen. Vervullende warmte. Ze speelt verder, ze stoeit met het instrument, dolt met de melodie en dartelt tot ze niet meer kan. Tranen stromen over haar wangen.

Brandend vuur

De gemoederen zijn gesust. De muziek geeft troost aan haar ziel: de kiem van haar voorouders ontwaakt. Het bemoedigt haar. Het kooltje heeft een briesje gekregen, het hout is klaar om te branden. Heel even verwart ze troost met geluk: ze ziet een lichtpuntje en denkt dat het geluk is. Maar het is haar kooltje. Haar kooltje die troost en de weg naar het licht wijst. Ze kan de weg naar de verlichting nu zien. Ze zou de stap kunnen zetten, maar ze is bang. Bang om het dode hout opzij te leggen. Ze is bang om het kooltje lucht te geven. Er zal vuur ontstaan. Ze heeft geen idee hoe groot dat vuur gaat worden. Zou ze het in bedwang kunnen houden? Kan ze een vurig leven aan?

Alsof ze dit leven aankan. Haar volle, uitgebluste leven. Die stapel verbrande takken met grauwe as eronder. Ze is al jaren ongelukkig. En nu huilt zelfs haar ziel. Ze is zielsongelukkig.

Ze gaat douchen. Tranen glijden door het putje. Maar de muziek resoneert nog in haar lijf. Het water neemt de angst mee en zuivert onderwijl de melodie. De muziek klinkt helderder, de stem klinkt luider. Haar kooltje roept! Ze weet wat haar te doen staat: haar angst overwinnen. Ze zal het komende jaar een frisse wind laten waaien!

Met plezier gelezen? Help de schrijver aan meer naamsbekendheid en deel het verhaal op social media. Dat gaat heel eenvoudig met de icoontjes hieronder.

Leestips:

• Vandaag dan maar: over een oude dame die haar kooltje meeneemt in de dood
• Stichting burnout: alles over burn-out
• Dit verhaal is ook gepubliceerd op Nibblr