“Wie wil je zijn?”, vroeg de postbode. “Je kan kiezen hè, wie je bent. En wat je in je leven wilt ervaren. Wil je de zwarte kant in jezelf leren kennen? Haat uitdragen en daarmee haat verspreiden? Of wil je liefde ervaren, liefde uitdragen, liefde geven en krijgen? Het zit beide in je, in ons allen. En je mag kiezen welke versie van jezelf je wilt zijn. Ik heb daar geen oordeel over. Een alcoholist is iemand die veel drinkt en die kant van het leven wil ervaren. Een kloosterling is iemand die zich tot God richt en zo een beeld van zichzelf vormt. Het zijn keuzes hè, het één is niet beter dan het ander.”
Vrouwtje Jas leunt op het hekwerk van haar terras. Een krachtige ochtendzon beschijnt haar gezicht. De postbode had haar gevraagd of zij misschien weet waar Judy van Duin woont. Die is waarschijnlijk nieuw hier en hij had een brief voor haar waar geen huisnummer op staat. Die heeft hij in de brievenbus van nummer 2 gedaan. Het is maar dat ze het weet. Natuurlijk was deze vraag voor hem vooral de aanzet voor een gesprek.
“Wat bezorg jij eigenlijk?”
De postbode blijft praten. Over kwantummechanica, bioresonantie, orthomoleculaire geneeskunde. Vrouwtje Jas luistert, zonder veel te zeggen. Als er een stilte valt, zegt ze: “zeg eens, bezorg jij brieven of boodschappen?”
“Ach mevrouw, ik ben psycholoog. Filosoof. En fytotherapeut. Ik heb me in neuro linguïstisch programmeren verdiept en in neuro associatief conditioneren. In het leven draait het allemaal om de balans tussen pijn en plezier hè. Daarom ben ik postbode. Ik wil die kant van het leven ervaren. Mijn fiets staat vandaag in de zon, vorige week ploegde die door de sneeuw en verloor ik mijn lampje. Hoe mooi kan het zijn? Fijne dag nog!”
Vrouwtje Jas schenkt zichzelf een kopje koffie in, nadenkend over het gesprek. Wàt een bode…*
*Synoniemen bode: dienaar, boodschapper, bezorger
Dit gesprek doet Vrouwtje Jas denken aan de ontmoeting met Kees…
