Hij stapt van zijn fiets, wijst naar het einde van het rode touw en zegt: “die zie je niet vaak meer”. Waarop Vrouwtje Jas vraagt of hij weet wat het is.  Zonder te twijfelen noemt hij de naam van het hondenras. Het klopt! Dat komt niet vaak voor.

Zwerfhond

Kees vertelt dat hij drie Rottweilers heeft gehad, en een zwerfhond. De zwerfhond was geen echte zwerver; het was een hond met een baas. Kees heeft de oude vrouw te kennen gegeven dat ze niet capabel is om de hond te hebben en bood aan om de hond mee te nemen. De oude vrouw piekerde er niet over! Kees had zijn schouders opgehaald en gemompeld “dan moet je het zelf maar weten”.

Twee weken later stond de zoon van de vrouw bij Kees aan de deur om te vragen of hij de hond nog steeds wilde hebben. Zo kwam Kees aan zijn zwerfhond.

Door de natuur meegenomen

Alle vier de honden zijn door de natuur meegenomen. Op een goede manier. Kees legt uit dat je aan de kop van gestorven honden kunt zien of de natuur ze goed meegenomen heeft. Bij mensen ook. Kees heeft daar een verklaring voor: als je goed bent voor de natuur, is de natuur goed voor jou.

Gebeurtenis

Praat hij tegen Vrouwtje Jas als hij in de verte staart en praat?

“Je weet niet of je terugkomt, ik ga er maar van uit van niet. En toch weet ik het niet. Ze zeggen wel eens dat je gestorven hond altijd bij je blijft. En dat klopt. Ik ontwijk in mijn huis nog vaak de plek waar de hond lag en verbaas me dan als hij er niet is.”

“We weten eigenlijk niets, al denken we van wel. Doodgaan is een Gebeurtenis, zoals iedere stap die ik zet een Gebeurtenis is. Dat zei Boeddha en dat weet ik toevallig. Ik ben geen boeddhist hoor. Ik ben gewoon ik. Boeddha leefde veel eerder dan Jezus Christus. Toen ze de Bijbel gingen schrijven, is God ermee gestopt. Die gelooft niet in de flauwekul die mensen geschreven hebben en heeft zich teruggetrokken.  Maar hij is er wel hoor, als je hem nodig hebt. Maar Hij bepaalt wanneer je hem nodig hebt. Hij heeft toch echt geen tijd om al die gebeden aan te horen. Gebeurtenissen, daar gaat het om.”

“Alles gebeurt en wij mensen hebben geen idee waarom en wanneer. Maar ik kan je dit vertellen: God bepaalt de Gebeurtenissen. Er zijn alleen maar Gebeurtenissen. Iedere stap die je zet, laat een Gebeurtenis achter en gaat naar een Gebeurtenis toe. Wij weten niet wat we achter laten en we weten niet waar we naartoe gaan. Al denken we van wel. Ik heb de hele wereld rondgezworven en heb overal vrienden. Maar vrienden heb ik niet. Want de meeste mensen begrijpen niet wat ik je net vertel. En toch: als ik iemand nodig heb, heb ik over de hele wereld vrienden. Maar ik heb niemand nodig. Ik heb de natuur. En haar Gebeurtenissen. God bepaalt wat ik nodig heb.”

Vrouwtje Jas luistert naar de monoloog, knikt af en toe, laat voetgangers passeren. Sommige voetgangers komen voor de tweede keer voorbij. Ze horen flarden van het gesprek en een langskomende oudere dame geeft Vrouwtje Jas een knipoog.

Röntgenfoto van een put 

Om van de monoloog naar een gesprek te komen, vraagt Vrouwtje Jas hoe het komt dat hij zoveel gereisd heeft. Hij vertelt dat hij radioloog is. Vrouwtje Jas kijkt nog eens goed en kan niet geloven dat deze man medisch specialist is. Dat is een vooroordeel. Wat weet ze er eigenlijk van. Om zekerheid te krijgen, vraagt Vrouwtje Jas wat een radioloog doet. Kees legt geduldig uit dat een radioloog röntgenfoto’s maakt. In zijn geval in de olie- en gasindustrie. Hij maakt foto’s van pijpleidingen, op booreilanden en in putten. Dat verklaart veel.

Kees vertelt dat hij twee keer getrouwd is geweest. Maar hij had geen tijd voor dat gedoe. Vrouwtje Jas brengt in dat hij niet meer of minder tijd heeft dan ieder ander maar dat hij misschien geen tijd voor zijn huwelijken vrij wilde maken? De ogen van Kees drijven weer naar de verte.

“Het is niets voor me. Ik heb het wel twee keer tien jaar volgehouden, ik doe niet zomaar iets, maar ik zocht andere Gebeurtenissen. En nu ga ik schoenen kopen, want daar kwam ik voor. Dank je wel voor dit gesprek!”

En weg is Kees…