Vrouwtje Jas rijdt Amsterdam in en ziet hem staan, aan de kant van de weg. Ze denkt: Poeh, die zal niet makkelijk een lift krijgen. De weg wordt iets verderop afgesloten, hij geeft niet aan waar hij naartoe wil en dan ook nog dat Noord Afrikaanse uiterlijk…

De stad uit…

Drie kwartier later rijdt Vrouwtje Jas Amsterdam weer uit. Hij staat er nog, langs de kant van de weg, met zijn duim omhoog. Vrouwtje Jas besluit om te vragen waar hij naartoe wil. “I don’t know madame, away from here”, is zijn antwoord. “Can I go with you, wherever you go?”

Het is even passen en meten, in het tweezits cabriootje. Naast Vrouwtje Jas zit namelijk haar volwassen dochter. Bij de voeten van Dochter zit de grote hond. Daar moeten dus nog een man en een rugzak bij. Achter de voorstoelen is een klein strookje voor bagage. Daar gaat de hond naartoe. De rugzak gaat voorin, waar de hond eerst zat. En de man?

Die is druk met zijn camera, die hij op een statief in de berm zet. De camera filmt dat de man instapt en zich naast de hond achterin de auto wurmt. Hij filmt dat Dochter instapt en haar lange benen om de rugzak heen vouwt. Dan zegt hij: “Let’s go!” en vergeet dat zijn camera op statief nog in de berm staat te draaien. Dochter kreukelt moeizaam haar been weer over de rugzak en stapt uit om de camera te pakken. Die krijgt een plekje tussen de hond, de man en de voorstoelen in. De poten van het statief prikken in de nek van Vrouwtje Jas.

Wat een gedoe…

Vrouwtje Jas zit nog redelijk ruim op haar bestuurdersstoel. Toch begint ze spijt te krijgen. De man is bovenop haar dure leren Chesterfield tas gaan zitten. Dochter krijgt die blik in haar ogen die zegt: Mam, waarom doe je dit? We zouden gezellig een dagje uit gaan.

Dochter wil dan ook geen woord zeggen. Dochter weet de alternatieve route nu de weg afgesloten is, maar ze weigert die te wijzen. De sfeer is euh… zwaar. Vreemd. Geen sfeer.

Hassan doorbreekt het. Hij vertelt zijn naam en beschrijft zijn reis. Hij reist van Parijs naar Zweden en maakt van die reis een roadmovie die ‘Libéré d’argent’ (bevrijd van het geld)gaat heten. Hassan heeft niets anders bij zich dan zijn camera en zijn rugzak met kleren. Geen tent, geen slaapzak, geen geld.

Fiets

Dochter, dure leren jas en splinternieuwe laarsjes aan, draait zich met een ruk om. “Without money? What the ###! Why?” Daarmee raakt ze het power-knopje van Hassan. Van Amsterdam tot Haarlem vertelt hij over de mooie effecten van het geldloos zijn. En hij geeft een fantastisch voorbeeld:

“In Breda vertelde ik aan iemand dat ik wel naar Amsterdam zou willen fietsen. “Als je een uurtje wacht”, had de man gezegd, “zorg ik dat je een goede fiets hebt.” En ja hoor, even later kwam de man aan met een, best nog hele mooie, fiets. Alles werkte nog, alleen het slot niet meer.”

Hassan is als een kind zo blij: “Zo vrijgevig worden mensen, als geld geen rol speelt.”

Tja, denkt Vrouwtje Jas. Dochter zucht. Ze hebben zo hun gedachten bij die gratis fiets. This is Holland.

Hassan praat door over de negatieve effecten van geld, over de maatschappij die aan geld ten onder gaat, over de fijne contacten en gesprekken die hij heeft nu hij zonder geld op stap is. De oprechtheid, de hartelijkheid die hij ontmoet! Dochter kijkt naar Vrouwtje Jas, die het gesprek gaande houdt door te hummen en te knikken. Vrouwtje Jas sist in het Nederlands tegen haar: “Wel opletten als hij uitstapt. Even kijken of mijn tas dan nog in de auto ligt.”

Route

Eenmaal in Haarlem aangekomen, vraagt Hassan aan Vrouwtje Jas om hem op een handige plek uit te laten stappen. Zonder te vertellen wat een handige plek voor hem is. Nadat Dochter op haar smartphone heeft laten zien dat Haarlem ten westen van Amsterdam ligt, zegt hij: “Ik ga door Duitsland naar Zweden dus ik moet naar het oosten. Misschien kun je me bij de oprit zetten? Dan ga ik via Amsterdam.”

Vrouwtje Jas en Dochter kijken elkaar veelzeggend aan en halen hun schouders op.

Bij de oprit aangekomen gaat Dochter met tegenzin weer het gevecht met de rugzak aan. Ook de hond is niet blij. Die moet uitstappen met een stevige hand in haar nekvel die voorkomt dat ze de weg op loopt.

De camera met statief worden, al filmend, over het open dak getild. Hassan stapt uit. Vrolijk vervolgt hij zijn weg.

Vrouwtje Jas en Dochter kijken hem na. De één hoofdschuddend, de ander glimlachend. De Chesterfield ligt verkreukeld achter de voorstoel.

“Nu bier!” lacht Dochter, terwijl ze de binnenstad inrijden.

Voetnoten:

• Een ander avontuur van Vrouwtje Jas met de cabrio lees je in Het gebeurde in een flits
• Eind november komt een verhalenbundel uit met de titel: “Ontmoetingen met Vrouwtje Jas, een kleine buiging voor eigenheid”. De verhalenbundel kost 15 euro en is via deze website te koop. Een leuk geschenk! De opbrengst van het boek zorgt ervoor dat Vrouwtje Jas haar verhalen in de toekomst kan blijven schrijven. Dus: geniet je van de verhalen: koop een boek!