Vanuit de nacht glijdt mevrouw Flonk langzaam in de wake. De droom over het water, niet te verwarren met de herinnering, geeft haar onbewust de bevestiging en de energie om het nu echt te doen.

Liefde voor het water

Ze heeft altijd van het water gehouden, al voordat Heit haar meenam op zijn vrachtschuit.  Ze verlangde zo naar het water dat het wachten veel langer duurde dan ze wilde. Mem zei steeds: “Je moet er oud genoeg voor zijn”. Ze sprong dan ook een gat in de lucht toen Heit en Mem op een ochtend tegen elkaar zeiden: “Vandaag dan maar”

Froukje voelde onmiddellijk de eenwording met het water toen het landschap in zachte tred aan de schuit voorbij trok. Ze hield meteen van het grijze blauw en de onvoorspelbaarheid van de diepte. In de namiddag, toen de schuit aan wal lag, ging ze op onderzoek uit. Ze joeg de eend van haar nest en zag een rat de boot invluchten. Een reiger ving een kikker en vloog ermee weg, één poot nog uit de enorme snavel. De fuut verdween onder water om niet meer boven te komen.

Froukje ging achter hem aan, het koude water in. Haar jurkje werd nat, haar benen koud. De grond glibberde onder haar voetjes. Het kriebelde, ze giechelde. Heit hoorde het, hij kwam woedend aangelopen en trok haar uit het water. Hij foeterde en vloekte; ze kreeg een pak voor haar natte broek, onder haar jurkje.

Froukje huilde, ze begreep niet dat ze geen plezier mocht hebben. Froukje kende het gevaar van water niet. Heit kende het plezier van zwemmen niet.

Tachtig jaar later….

Nu weet niemand meer dat mevrouw Flonk ooit Froukje heette. Alleen instanties vragen er nog naar, meestal achteloos. In ieder geval nooit uit interesse. De schuiten, handkarren en houten wagens zijn allang vervangen door vrachtauto’s, treinen en vliegtuigen. Heit en Mem zijn al jaren dood. Maar steeds vaker brengt de nacht hen dicht bij mevrouw Flonk. Steeds dichterbij ook. Die nacht voelt mevrouw Flonk hun adem als een warme bries langs de dekens. Mevrouw Flonk kan ze bijna aanraken. Ze hoort zacht de stem van haar Mem: “Je moet er oud genoeg voor zijn…”

Jaren…

De jaren zijn voorbij gegaan zoals de meanderde rivier door het landschap beweegt: als een rafelige zilverdraad op het gras. Soms versmalt hij zich en stroomt hij snel. Meestal drijft de draad rustig mediterend op het groene kleed. En op het laatst, daar waar de rivier breed uitmondt in de gigantische zee, is de snelheid eruit. De ene dag kabbelt in de andere voort. Geen ander doel dan de eindeloosheid waarin een dag eens zal verdwijnen.

Mevrouw Flonk stapt moeizaam uit bed. Ze schuift het gordijn een stukje open en ziet de nacht, diep als het gitzwarte water van de gracht. Weemoedig geluk maakt zich van haar meester.

“Vandaag dan maar”, denkt mevrouw Flonk.

Ze trekt een jas over haar nachthemd en loopt naar buiten. De wind fluistert langs haar wangen als de lauwe adem waar ze zo naar verlangt. Ze vraagt een taxichauffeur om naar de plek te rijden waar de gracht de rivier raakt. Daar stapt mevrouw Flonk uit. Ze ziet hoe de gracht zich vult met het water van de rivier. Blauw water wordt langzaam zwart. Het is hetzelfde zwart dat langs haar huis stroomt.

Een druppel gaat onzichtbaar op in de snelle stroom. Het is haar traan. Haar traan van geluk bij het weerzien van haar oude geliefde. Mevrouw Flonk loopt door. Een fuut verdwijnt onder water om meters verder weer boven te komen. Froukje gaat achter hem aan, de grond glibbert onder haar voeten. Het kriebelt, ze giechelt. Terwijl haar jas zwaarder wordt, voelt ze hoe het water haar draagt.

Heit hoort haar, trekt haar uit het water en neemt haar mee.

Dit verhaal is ook beschikbaar als luisterverhaal. Klik op het pijltje hieronder voor de voorleesversie. 

Met plezier gelezen of geluisterd? Help de schrijver aan meer naamsbekendheid en deel het verhaal op social media. Dat gaat heel eenvoudig met de icoontjes hieronder.

Voetnoten:

• Dit verhaal is ook gepubliceerd op Nibblr
• Eind november komt een verhalenbundel uit met de titel: “Ontmoetingen met Vrouwtje Jas, een kleine buiging voor eigenheid”. De verhalenbundel kost 15 euro en is via deze website te koop. Een leuk geschenk! De opbrengst van het boek zorgt ervoor dat Vrouwtje Jas haar verhalen in de toekomst kan blijven schrijven. Dus: geniet je van de verhalen: koop een boek!

Met plezier gelezen? Help de schrijver aan meer naamsbekendheid en deel het verhaal op social media. Dat gaat heel eenvoudig met de icoontjes hieronder.