De avondzon schijnt warm licht over de ereader van Vrouwtje Jas. Ze zit op een bankje aan het strand en leest het boek “Terug uit Afrika”.  In gedachten gaat Vrouwtje Jas terug in de tijd: drie maanden geleden was Vrouwtje Jas zelf nog in Afrika.  Ze staart over zee en ineens staat een mannetje met ontbloot bovenlijf naast het bankje.  Hij vraagt haar iets en het enige dat ze verstaat is “siguiente”. Vrouwtje Jas verontschuldigt zich en zegt dat ze hem niet verstaat. Maar ze heeft hem wel begrepen: ze schuift een stukje op.

Gezelschap

Hij neemt plaats en begint een gesprek. Vrouwtje Jas begrijpt er niets van en gebaart dat ze “Inglés” spreekt. Hij vraagt of ze uit Engeland komt en Vrouwtje Jas zegt “Holanda”.
Dan pakt hij haar onderarm vast. Er volgt een stortvloed van woorden terwijl hij haar arm streelt. Dit is ongemakkelijk voor Vrouwtje Jas. De man gaat maar door. Hij legt zijn hand op haar heupen. Vrouwtje Jas wordt zich bewust van het kilootje te veel dat daar zit. Ze voelt zich steeds ongemakkelijker. Hij vertelt dat hij in Madrid woont en hier een prachtig appartement heeft dat uitkijkt over de zee. Om zijn woorden kracht bij te zetten brengt hij de vingers van zijn rechterhand naar zijn mond, zoent de vingertoppen en leidt de zoen met geopende hand de lucht in.

De taal leren

Hij vertelt Vrouwtje Jas dat ze er goed aan doet om “sólo un poco” Spaans te leren. Vrouwtje Jas grijnst en vertelt hem dat hij “sólo un poco” Engels kan gaan leren. Hij lacht om dit dwaze voorstel en legt zijn hand in haar nek. Dan vraagt hij of Vrouwtje Jas “Está usted casado” is? Vrouwtje Jas begrijpt hem niet dus hij helpt haar. Hij pakt haar rechterhand en ziet daar een gouden ring met een steentje. Dan pakt hij haar linkerhand. Ook daar een gouden ring met een steentje. Tevreden concludeert hij “no casado” en begint Vrouwtje Jas weer te strelen. Vrouwtje Jas kijkt naar zijn ringloze handen en concludeert dat hij ook no casado is. Ondertussen blijft hij haar strelen. Niet alleen de handen, niet alleen de armen, niet alleen de heup en de onderrug. Nu zijn de borsten aan de beurt.

Vrouwtje Jas laat een ferme “terminados!” horen en ze schuift een stukje op. Ze pakt haar ereader en doet net alsof ze weer leest. Korte tijd later staat hij op, pakt haar hand en kust die. Vrouwtje Jas knikt. Er volgen nog drie kussen op haar wang voordat hij daadwerkelijk weg gaat.

“Buenas Noches” wenst hij haar toe.

Vrouwtje Jas knikt weer. Ze blijft verwonderd en geïrriteerd achter.
Het lezen lukt niet meer, terugdromen naar Afrika evenmin.
Het is tijd om op te staan en naar huis te gaan.

Vrouwtje Jas heeft vaker een aanzoek gehad. Lees het in Eenzaam bij het water.