“Meen je dat echt?“, zegt Vrouwtje Jas vol ongeloof.  Ja, hij meent het echt. De dokter heeft gezegd dat zijn vrouw geen kinderen meer mag krijgen en nu is Kofi op zoek naar een nieuwe vrouw.

Het begon als een algemeen gesprek over het leven. Kofi blijkt een tevreden man te zijn. Hij is gezond, houdt van zijn werk, heeft een grote vriendenkring en woont in een leuk huis. Toen Vrouwtje Jas hem vroeg wat hij nog te wensen heeft voor de toekomst, zei hij zonder aarzeling: “een nieuwe vrouw”. Vrouwtje Jas had gelachen, ze dacht dat hij een grapje maakte. Kofi had haar recht in de ogen gekeken, beangstigend serieus, en gezegd: “niet lachen, is niet leuk. Mijn vrouw is oud. Ze was een keer al bijna dood. Dat is niet leuk.”

Kinderwens

Kofi vertelt verder. Hij is zesenveertig jaar, zijn vrouw is zeven jaar jonger. Ze hebben acht kinderen. De laatste zwangerschap was gecompliceerd maar moeder en kind zijn nu in goede gezondheid. Het kindje, een zoon, is al bijna anderhalf. Kofi en zijn vrouw gaan serieus met hun gezondheid om, (“dat moet wel als je een jong gezin hebt, daar ben je verantwoordelijk voor”, verduidelijkt hij) dus een nieuwe zwangerschap zal er niet komen. Maar Kofi wil nog wel kinderen, dus zal dat bij een andere vrouw moeten.

‘Tja, als je het zo bekijkt, klinkt het wel logisch’, denkt Vrouwtje Jas. Toch druist het in tegen alles wat zij normaal vindt. Tegelijkertijd is ze zich er van bewust dat ‘normaal’ over háár norm gaat. En dat de norm van Kofi anders mag zijn. Toch voelt het alsof er een schuurpapiertje langs haar hart gaat. Maar in haar achterhoofd fluistert de stem van haar goede vriend Arjan: “Erger u nooit, verwonder u slechts”. 

Verwondering

Vrouwtje Jas gaat proberen zich te verwonderen. Ze stelt een vraag, verpakt als verwondering. Maar er klinkt oordeel in door. “Dus je ruilt jouw vrouw voor een andere vrouw?” In die woorden zit niet alleen een oordeel, ook een aanname. Een onjuiste aanname.  Zijn vrouw mag blijven, de andere vrouw komt erbij. Zo heeft hij dat de vorige keer ook gedaan. Geen probleem, het is een goede oplossing voor iedereen.

“De vorige keer?”, vraagt Vrouwtje Jas, nu met oprechte verbazing. Kofi blijkt vier andere vrouwen te hebben. De ene vrouw kreeg alleen dochters, de andere is gestorven en één bleek een heks te zijn. Die moest weg.

“Dus je hebt meerdere vrouwen? En je heb ook kinderen bij die andere vrouwen?” De verbazing van Vrouwtje Jas wordt steeds groter. En steeds oprechter. Kofi blijkt tweeëntwintig kinderen bij vijf vrouwen te hebben. Helaas zijn vijf kinderen gestorven. Twee van de vrouwen wonen in Nederland, de anderen in het buitenland. Eén keer per twee jaar komt de familie bij elkaar. Bij de opa’s en oma’s in Somalië. Dan is het feest. Groot feest. Een feest dat wekenlang duurt. Er wordt gegeten, gelachen, gezongen en gevreeën.

Cynisme

‘En van dat vrijen komen nieuwe baby’tjes’, denkt Vrouwtje Jas een beetje cynisch. Ze heeft, zonder het te willen, hardop gedacht. Kofi heeft het gehoord en zegt met een stralend gezicht: “ja, nieuwe baby’s! Zo wordt mijn familie groot”.

Vrouwtje Jas glimlacht hoofdschuddend. De multiculturele samenleving brengt een wereld van verschil met zich mee.

Lees ook:

• Trouwen met meerdere partners: hoe zit dat in Nederland (Volkskrant, 24 juli 2017)
• Polygamie