Vrouwtje Jas pruttelt ’s ochtends altijd buiten wakker. Ze houdt ervan om de wereld te zien ontwaken. Het water in het park is spiegelglad nu de fontein nog slaapt. Damp stijgt op vanaf het water en het gazon. Vogels worden wakker, eenden gaan slapen. Iedere dag hetzelfde.

Deze vroege ochtend draagt Vrouwtje Jas voor het eerst sinds de hete zomer een vestje over haar slaapjurkje. De zon komt op boven het bos achter het appartement. Dat geeft het park aan de voorzijde een warme gloed. Mooi. De zon maakt zelfs de stilte minder kil. De natuur ontwaakt warm en geluidloos. Als een molletje uit haar winterslaap. De verte komt snel dichtbij als Vrouwtje Jas vanuit het park een stem hoort, gedragen door de vochtige lucht:

“Dat weet ik niet….”

“Da weee ge wel, klootzak!”

In het park

Gestommel. Rommelende stemmen. Bladeren van struiken die wild heen en weer gaan. Kraaien fladderen en krijsen. Hun ontwaken is wreed verstoord. Dan een korte ingehouden schreeuw: “Nee toch. Aaaah.”

De stilte is terug.

Korte tijd later breekt een struik open. Er verschijnt een man, keurig in pak. Kalm loopt hij over het gras, gooit een voorwerp in de vijver en wandelt het park uit. Vrouwtje Jas kijkt hem na. Haar hersenen staan nog in de nachtstand. Ze heeft gezien en gehoord, maar niet verwerkt.  Het park draait zich nog een keer om en sluimert door. Vrouwtje Jas drinkt haar thee op en gaat naar de badkamer.

Ontbijt

Het gebruikelijke ontbijt van Vrouwtje Jas bestaat uit yoghurt, fruit, muesli en koffie. Ze neemt het op de butlertray mee naar haar terras. Het park is anders dan anders. Het park is zelfs anders dan een uurtje geleden. Het is doodstil. Geen vogel fluit en er is geen hond te zien.  Zelfs de rododendron is vrijwel onzichtbaar. Die is verdwenen achter een wit scherm.

De politie werkt stil en efficiënt. Vrouwtje Jas, inmiddels goed wakker, realiseert dat ze zojuist iets gezien heeft. Iets ergs. Oh hemeltjelief! Zou ze…. is ze getuige geweest van… Nee toch zeker! Hier, in dit veilige dorp? Vanaf het terras van haar chique splinternieuwe appartement? Hier? In dit park?

De gedachten van Vrouwtje Jas buitelen en maken haar een beetje misselijk. Ze staart naar haar yoghurt en ook nog maar eens naar het park. Langzaam drinkt ze haar koffie. De spaghetti in haar hoofd begint te ontwarren. Ze moet naar de politie. Vertellen wat ze gezien en gehoord heeft! Ze kijkt nog een keer naar haar eten en hoort in haar achterhoofd de stem van haar moeder: “Nooit de deur uit zonder ontbijt”.

“Pffffft…”, denkt Vrouwtje Jas. “Nou ja, een paar hapjes dan.” Staand en met tegenzin lepelt ze drie hapjes op. Met een slok koffie is het te doen. Ze neemt de hond mee, die moet toch plassen, en loopt naar beneden.

Getuigen

Vrouwtje Jas mag het park niet in. De vriendelijke agent zegt vastberaden dat ze de hond deze ochtend hier niet uit kan laten. Tja, dat had Vrouwtje Jas zelf ook wel begrepen. Ze vraagt wat er is gebeurd.

“Dat zijn we aan het onderzoeken mevrouw. Mag ik u vragen om nu door te lopen?”

“Maar euh… is er iemand dood?”

“Ik kan u niets vertellen mevrouw. Zou u alsjeblieft door willen lopen?”

“Ik euh… misschien is het niets hoor maar euh… ik woon hier tegenover en euh vanmorgen heb ik iets vreemds gezien.”

Vrouwtje Jas vertelt wat ze heeft gezien en gehoord. De agent luistert met aandacht. Hij noteert het adres van Vrouwtje Jas en vraagt of ze vandaag thuis is. Kan zijn collega bij haar langskomen voor een getuigenverhoor? Ja natuurlijk! Vrouwtje Jas wil er van af! Ze wil er over vertellen, in de hoop dat die beelden haar verlaten. De kronkels in haar hoofd zijn terug.  Snel wisselende gedachten die emoties veroorzaken: angst, boosheid, schuldgevoel. Woont ze hier wel veilig? Had ze vanmorgen de politie moeten bellen? Toen de keurige man-in-pak uit de struik kwam? Ze probeert zich het telefoongesprek voor te stellen:

“Meldkamer Binnensticht. Wilt u doorverbonden worden met de politie, de brandweer of de ambulance?”

“Met de politie. Ik heb namelijk net een keurige man uit de struiken zien komen. Hij gooide iets in de vijver.”

Vrouwtje Jas glimlacht even. De hond doet een plas tegen de boom. Ze loopt een extra rondje. Thuis drinkt ze het restje koud geworden koffie. Vanaf het terras kijkt ze naar de activiteiten van de politie. Uiteindelijk eet ze toch de yoghurt.

Het verhoor

Als de hond aanslaat, weet ze dat de politie er is. Ze vertelt haar verhaal. De ene agent stelt vragen, de andere noteert. Hoe laat het ongeveer was? Tja, Vrouwtje Jas weet het niet precies. De zon stond nog laag, ongeveer daar. En de maan stond nog tussen die twee bomen, wijst Vrouwtje Jas. Daarna wijst ze de plek aan waar ‘het’ onder water verdween. Even later arriveren duikers.

Aan het einde van de middag lijkt alles weer normaal. Een paar bandensporen in het park, enkele achtergelaten tiewraps en net iets meer modder aan de waterkant. Dat is alles wat zichtbaar herinnert aan de gebeurtenis. De gedachten en herinneringen van Vrouwtje Jas worden flarden die verdwijnen. Gelukkig nemen ze de emoties mee.

Krant

De dag erna is als alle andere zondagen. Ook de maandag is niet bijzonder. Totdat Vrouwtje Jas de krant uit de brievenbus haalt. Deze krant maakt haar boos!

Vrouwtje Jas staat in de krant. Wat een onzin schrijven ze. Hoe halen ze het in hun hoofd! Wie heeft dit bedacht? Die aardige agent? Of de journalist die haar niet gesproken heeft? Daar gaat haar goede naam! Wat moeten de buren wel niet denken?

Van de politie heeft Vrouwtje Jas niets meer gehoord. Ze zal de krant in de gaten moeten houden als ze wil weten waar ze getuige van is geweest. Alhoewel…. deze krant liegt dat ‘ie barst!

Voetnoten:

• Dit artikel verscheen ook op Nibblr, een online magazine waar je heerlijk kunt dwalen door verhalen van meerdere schrijvers
• Er gebeurt ’s ochtends vroeg wel vaker iets in dit park in Zeist. Lees ook Wakker in het park
• Eind november komt een verhalenbundel uit met de titel: “Ontmoetingen met Vrouwtje Jas, een kleine buiging voor eigenheid”. De verhalenbundel kost 15 euro en is via deze website te koop. Een leuk geschenk! De opbrengst van het boek zorgt ervoor dat Vrouwtje Jas haar verhalen in de toekomst kan blijven schrijven. Dus: geniet je van de verhalen: koop een boek!

Met plezier gelezen? Help de schrijver aan meer naamsbekendheid en deel het verhaal op social media. Dat gaat heel eenvoudig met de icoontjes hieronder.