Honden kopen geen concertkaartjes. Honden zijn niet welkom in concertzalen. De hond van Vrouwtje Jas is een uitzondering. Weliswaar koopt de hond van Vrouwtje Jas niet haar eigen kaartjes, maar ze bezoekt veel concerten. Gratis, samen met Vrouwtje Jas. Dat vindt Vrouwtje Jas fijn. Het is handig en gezellig. Vandaag zijn de hond en Vrouwtje Jas samen bij een klassiek concert.

Vreemde vraag

In de pauze komt een gedistingeerde oudere dame naar Vrouwtje Jas toe en vraagt: “is uw hond een muziekliefhebber?”  Vrouwtje Jas moet er even over nadenken. Ze heeft geen idee of haar hond van muziek houdt. Vrouwtje Jas heeft zichzelf die vraag nooit gesteld. Ze vindt het ook een beetje een vreemde vraag. Mensen maken en luisteren muziek en genieten daarvan. Maar een hond is een hond. En omdat honden zelf geen muziek kunnen maken, denkt Vrouwtje Jas dat honden niets van muziek vinden. Kunnen honden überhaupt een mening hebben, over wat dan ook? Vrouwtje Jas houdt veel van haar hond, maar ze dicht haar geen menselijke eigenschappen toe.

Cadeau voor de hond

Om toch te reageren, maakt Vrouwtje Jas een grapje: “nou eigenlijk alleen van instrumentale klassieke muziek, daarom heb ik haar vanavond meegenomen. Het is een cadeautje voor haar verjaardag.”

“Wat een geweldig cadeau! Houdt u zelf ook van klassieke muziek?”

Ja natuurlijk houdt Vrouwtje Jas van klassieke muziek, dat is de reden dat ze hier is vanavond. De verjaardag van de hond is een verzinsel. Hond is er vanavond bij omdat het een Soho is. Een hulphond, die Vrouwtje Jas ten dienste staat. Blijkbaar is het verzinsel niet bizar genoeg. Want als Vrouwtje Jas bevestigt dat ze van klassieke muziek houdt, komt de dame met een bijzonder verhaal.

Zegen

“Wat een zegen dat jullie van dezelfde muziek houden! Dat is bij ons anders. Ik houd van piano- en vioolmuziek. Met een voorkeur voor de concerten van Mozart. Mijn Beau niet; Beau houdt van koperblazers. Trompet, hoorn, trombone en saxofoon, daar is ze gek op. Dus vooral de scherpe blaasinstrumenten. Het Trompetconcert van Haydn bijvoorbeeld. Ik houd daar zelf niet van maar draai het regelmatig voor mijn Beau. Ze geniet daar zo van! Ze gaat dan midden in de kamer staan, heft haar hoofdje ten hemel en zingt mee. Het klinkt als het huilen van een jonge wolf. Ik denk dat het te maken heeft met haar instinct. Beau is een Cavalier King Charles Spaniël. Dat is een jachthondje, eeuwenlang gefokt door het Britse Koningshuis. De heren namen haar mee op de jacht en daarna mochten ze bij de dames op schoot uitrusten.

Mijn Beau is een rechtstreekse afstamming van deze koninklijke bloedlijn. Ik denk echt dat de koperen muziekinstrumenten haar naar die tijd terugbrengen. Helaas houd ik zelf niet van die muziek. Maar ik heb een oplossing hoor! Als ik van huis ga, zoals vanavond, zet ik die muziek voor haar aan. Lekker hard. Dan kan ze genieten en meezingen zonder dat ik daar last van heb.”

Vrouwtje Jas laat het verhaal even tot zich doordringen en vraagt dan: “En de buren?”  De dame kijkt naar Vrouwtje Jas. Heel langzaam, van voeten tot kruin. Ze loopt weg en zegt hooghartig: “Die heb ik niet.’

Leestip 

• Ode aan hulphonden bij DWDD
• De hond van Vrouwtje Jas zorgt wel vaker voor bijzondere ontmoetingen. Lees bijvoorbeeld Bidden in het bos of Het leven is een Gebeurtenis