Het is duidelijk zichtbaar: ze zitten uit te puffen van het werken in de tuin. Marja heeft één voet op een klapstoel gelegd. Hans leest een glossy over Frankrijk. Vrouwtje Jas komt stilletjes achterom en vraagt voorzichtig of zij de eigenaren zijn van dit prachtige landgoedje. Dat beamen ze.
Lichtelijk gegeneerd legt Vrouwtje Jas uit dat ze een slaapplaats zoekt. Ze heeft gehoord dat ze het hier kan proberen.
Slaapplaats
Vrouwtje Jas vraagt een glaasje water. Het is niet met zoveel woorden gezegd, maar ze begrijpt dat ze hier kan blijven slapen. Stille Hans komt met een karaf water en een glas. Heerlijk koud water. Daar heeft Vrouwtje Jas zin in, na deze lange fietstocht.Nee, dan dit plekje! Overal waar je kijkt is het groen. Pruimenbomen, appelbomen, de dijk en het waterland. Wat een ruimte, wat een rust!
Verbannen
Vrouwtje Jas vertelt dat ze vanmorgen vertrokken is uit Muiden en zo’n 50 kilometer gefietst heeft.
“Helemaal alleen kind?”
“Ja, helemaal alleen. Ik ben altijd alleen”
“Maar vandaag niet hoor! Vanavond slaap je bij ons, we halen Chinees en je eet met ons mee”
Marja praat aan één stuk door. Ze vertelt over het landhuis dat ze verbouwd hebben. Ze laten Vrouwtje Jas alles zien: het huis, de tuin en de paal die aan de dijk staat. Het is geen gewone paal maar een Banpaal. Die staat daar al sinds de achttiende eeuw. Als je iets gestolen had of een ander misdrijf had gepleegd, kon de rechter je verbannen uit de stad. Dan moest je voorbij deze paal lopen en mocht je het gebied niet meer in.
Vrouwtje Jas knikt, als blijk van interesse. Hans vult sceptisch aan: “dus euh… we weten niet wat voor vreemdeling je bent, maar hier ben je welkom. Dit is immers voorbij de Banpaal.”
Vrouwtje Jas lacht. Ze zullen haar inderdaad een vreemdeling vinden. Een dame van middelbare leeftijd, alleen op de fiets. Niets anders bij zich dan een half tasje met kleding. Vrouwtje Jas is blij met de gastvrijheid van Marja en Hans. Het tuinhuisje blijkt een heerlijke slaapplaats. De volgende ochtend krijgt Vrouwtje Jas een uitgebreid ontbijt en een lunchpakketje voor onderweg.
In de ochtendnevel fietst Vrouwtje Jas onbekommerd langs de banpaal, het stadje in.
Leestip:
- Meer informatie over banpalen
Pingback: Broeks Springsteen - Vrouwtje Jas
Pingback: Thee met room - Vrouwtje Jas - gastvrijheid in Oostenrijk!
Deze blogpost kende ik nog niet.
Wat een mooie ervaring.
En dat net na een banpaal.
Jij en de oud-amsterdammers hebben daar frank en vrij kunnen slapen.
Vreemd genoeg heeft ook Amsterdam nog van die banpalen. Maar nu denken alle bezoekers dat zij binnen het gebied van de banpalen van god en alles los elke wet van fatsoen en normaal gedrag met de voeten mogen treden …
Vredelievende groet,
Oh ja, heeft Amsterdam nog banpalen? Wat leuk! Ik ga eens opzoeken waar ze staan. Leuk voor een zondagmiddagse wandeling: rondje banpalen. Kijken of ik mijn ondeugd binnen de perken kan houden 😉
Ik meen dat er nog 1 bij Osdorp staat of heeft gestaan.
Ik zal het aan Marja en Hans vragen. Die weten het misschien wel… Hun B&B heet tenslotte “De Banpaal”.